İçtiğim kahvenin içinde bulunduğu bardaktan her yudum alışımdan sonra masaya geri koyarken ses çıkarmamak adına binbir türlü şekle girdiğim bir dönemdeyim. Neden mi? Üç adet bebek kızım var. En ufak sese miyu tepkisini vermelerinden bile yoruldum. O yüzden uzunca bir süre benim aracılığımla teyze olma fikrini bir rafa kaldır bence.
Şuanda nasıl hissediyorum biliyo musun; iki yakın arkadaş, biri kariyer yapıyo diğeri çocuk bakıyo ve sırf bu yüzden özlem gideremiyolar; işte onlardan kariyer yapanı sen, çocuk bakanı benmişim gibi hissediyorum. Pek de haksız sayılmam bence.
Ps: Klavyeden ses çıkmasın diye uğraşırken bi de bakmışım bu postu yazmaya başlayalı onbeş dakika geçmiş.
